रुदन तू का करावे

रुदन तू का करावे


कथीली मी माझी कहाणी
परी तुझे नयन का ओले
बेतले संकट माझ्या मनी
परी तुझे नयन का भिजले

दुःख माझ्या अंतरी असावे
तू सहन का करावे
ते असती माझे नयनाश्रू
धार नयनी तुझ्या का असावी
दाह दुःखाचा मी पेटवीला
रुदन तू का करावे

भिजवीले नयन माझे कितीतरी
करणार नाही ओले ते तुझ्यापरी
जपून सारी उमेद माझी
राखीन सारी उमेद तुझी
दुःख तुला तुझ्या अश्रूनी द्दयावे
रुदन तू का करावे

आवरी तूं नयनाश्रू तुझे
ढाळीन अथवा मी अश्रू माझे
डुबवीन चंद्र ताऱ्याना
मी माझ्या आंसवा मधे
सच्चाईने दुनियेतून नष्ट व्हावे
रुदन तूं का करावे


श्रीकृष्ण सामंत (स्यान होझे कॅलिफोरनीया)
shrikrishnas@gmail.com