रे अनोळख्या! कोण तू असशी
पाहिले मी तुला ज्या दिवशी
हे जग सारे माझ्या नयनी
घेतले मी तसेच सामाऊनी
झालास तू गीतात माझ्या
सामील जणू ताल जसा
येऊनी तू जीवनात माझ्या
होशील फुलांचा जणू गंध तसा
स्वप्नाचा रंग दिसे माझ्या नजरेला
जणू चित्तातली धडधड लागली उतरणीला
प्रत्येक श्वासातून सूर येई बांसूरीला
वाटे शतवर्षानी प्रकाश मिळे ज्योतीला
अंधेर्या रात्री कुजबुज चमकत जाई
रात्र आल्यावरी मोगरा फुलून येई
तुला भेटूनी प्रीतिला मोहर येई
एकाकी जीवनाला चैतन्याचा बहर येई
श्रीकृष्ण सामंत (स्यान होझे कॅलिफोरनीया)
shrikrishnas@gmail.com
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment