नको बागेत तू येऊस

केशभार तू असा सोडून
नको बागेत येऊस
फुलांच्या त्या सांवल्याना
नको लज्जीत करूस

प्रीतिच्या महतीचे गुणगान
नको तू ही बागेत गाऊस
ऐकून ते गीत भ्रमाकडून
नको हंसे करून घेऊस

प्रेमाच्या गोडव्याचे भ्रमाला
कुठून असावे ज्ञान
मी तुला काय सांगू
त्या कळ्यांना तू विचार

शिकवील तो मग तुला
त्याचीच नकली कला
लफंगा असे हा भूंगा
घेशील मग तू माझाच पंगा

नच शोभते रे तुला
असे भ्रमराला बोलणे
पावित्र्य त्या प्रीतिचे
असे झडकरी विटवीणे

देशील का रे तू मज
साथ तुझी हाती घेऊनी हात
जाशील जेव्हा त्या तिथे
हे क्षीतज झुकते पुर्ण जिथे

येईन मी ही तुझ्या संगती
नको होऊस वाटेत वेगळा
प्रेम अपुले कुतुहले पाही
हा जमाना सगळा


श्रीकृष्ण सामंत (स्यान होझे कॅलिफोरनीया)
shrikrishnas@gmail.com